دوباره خزون اومد
نم نم بارون می زنه تو صورتم
بوی خاک و نم کوچه می گه هنوز دیونتم
رعد و برق فهمیده انگار
زندگیم شده غم انگیز
دستای کی رو گرفتی
زیر بارونای پائیز
می خوام اینجا با تو باشم
زیر بارونا دو.باره
ولی افسوس نه تو هستی
نه دیگه بارون می باره
خزونم داره می ره
نموند برگی رو درختا
من هنوز منتظرم
توی جاده تک و تنها
دیگه بارون نمی باره
توی جاده پر برفه
به خدای آسمونا
عشقت از یادم نرفته
می خوام اینجا با تو باشم
زیر برف و باد و بارون
نیایی با خاطراتت
سر می زارم به بیابون
می خوام اینجا با تو باشم
زیر بارونا دوباره
ولی افسوس نه تو هستی
کوه مشکلات در برابرم خود نمایی می کرد
آینده را می دیدم و قلبم شماره عجیبی می گرفت
از من پرسید : چی شده ؟
گفتم : همه چی !!
او از دلم با خبر بود و همه را برایم بازگو کرد و من سرم را به معنی تأئید تکان دادم ، لحظه ای سکوت
نفهمیدم تو دلش چی می گفت چون حواسم بهش نبود
از خودم بیرون زدم و تو چشاش خیره شدم و گفتم :
منو دریاب !
یه نگاهی بهم کرد و گفت : چی ؟!!! این چه حرفیه ؟؟؟ داری ...ـی بازی در میاری بازم ؟
گفتم دیگه اینو نگی ! این چه حرفیه می زنی ؟؟!
سکوت کرد . سرم رو پائین انداخته بودم و به تکه شاخه درختی که در دستم بود و در حالی که آن را در بین انگشتام می شکستم
با خود گفتم : این حقیقتی است بسی تلخ امادرآن سوی پرده شربتی است گوارا . چی بهش بگم که نگه....
که گفت :( طوری که تمام حرفهای درونم را شنیده باشد و از آنجایی که عمری هم دلم بود و مرا کاملا می شناخت از عمق وجودم شنید که با خود چه گفتم ) . بر خلاف همیشه که مخالفت می کرد ، گفت : برو اول فکر کردم که می خواد اذیتم کنه . اما کمی فکر کردم و فهمیدم که او شرایط روحی منو خوب درک کرده و از همه چیز با خبره و امکان نداره که بخواد اذیتم کنه
بنابراین انجام دادم چون از عمق دلش با خبر بودم فهمیدم که از سر دلسوزی قبول کرد و هیچ نگفتم .
وقتی خود را در آغوشش انداختم ، بغضم شکفت و می خواستم هق هق کنان گریه کنم ولی جاش نبود ترسیدم بهم بخنده یا که دلداریم بده ولی بیشتراز همه ترسیدم که همصدای من بشه و اون هم ... که در این صورت داغش رو تازه کرده بودم
می دونستم اون هم الان همین احساس رو داره و واقعا داشت و اون هم خودش رو کنترل کرد
عزم خود را جذم کردم که جلوی بغض را بگیرم و قورتش بدم در این کار موفق شدم . اما راضی نبودم
لحظاتی بعد : هر دو شاد... دست از پا نمی شناختیم . دنیا از سویی دیگر نگاهمان می کرد و به ما می خندید
باد با نسیم ملایمش صورتم را نوازش می کرد
انگار فرشته ای آمده بود که مرا از روی زمین در آغوش کشیده بود و در آنسوی کوه بر زمین نهاده بود و همان کوه بود که منو از نوازش باد بی بهره می کرد تا مسیری همراهیش کردم ولی نمی تونستم فکرش رو نکنم در حال پرسه زدن بودم که یاد چیزی افتادم
که باید همون لحظه می داشتم ، بدست آوردنش زیاد سخت نبود و خیلی راحت هم نبود بالاخره... اما باز هم نتونستم از اون چشم پوشی کنم ... رفتم سراغش و به اون هم سهمی دادم و از اون خداحافظی کردم و ...
یواشکی
یواشکی
نامه ات رو دادی به من
خوند مش یواشکی
خوند مش هزار دفعه
سوزوند مش یواشکی
تا ند ونن این و اون
حرفه عشقمون چیه
ند ونن تو زندگی
خدای عشق من کیه؟
نمی خوام هیچکی بدونه
که دلم کجا اسیره
الهی هیچکی تو رو ازم نگیره
دوست دارم برای من گل بیاری یواشکی
سر تو رو سینه من بزاری یواشکی
من و تو باشیم و تنها یه خدا تو آسمون
که میدونم نمی گه قصه مون و به دیگرون ....
دیدنم که اومدی یواشکی
بگو عاشقم شدی یواشکی
وقتی پیش تو میام یواشکی
می گم ار تو چی می خوام یواشکی
الهی هیچکی تو رو ازم نگیره
دوست دارم خنده کنیم گریه کنیم یواشکی
بگیم ای وای چه کنیم وای چه کنیم یواشکی
تو یه سجاده بیار برای من از گل ناز
دوست دارم پیش تو وایسم به عبادت نماز
می خواهم غزل را برای پرواز بهانه کنم
و پرواز را برای رسیدن به تو
و تو را بهانه ی عشق
و عشق را دلیل زندگی
می خواهم بگریزم از این همه دلتنگی و دلواپسی
از این همه دوری و جدایی
برایم ترانه بخوان
می خواهم با نوازش نوای پر مهر تو تمام غصه ها را به صلیب بکشم
با آخرین غزل به سوی تو پر خواهم کشید
در انتظارم باش که در انتظار دیدار توام.